Orolon Ste Marie – St Jean Pied de Port

Het is een vreemd gevoel dat we vandaag vertrekken naar onze laatste bestemming. We blijven weliswaar een paar dagen in St Jean Pied de Port, maar het trekken met bagage is na vandaag afgelopen. Het is net of die realiteit niet helemaal door dringt. Gelijk na het vertrek gaat het alweer snel bergop en dat vraagt weer alle aandacht zodat de overpeinzingen maar met flarden door het hoofd spelen. Bovendien moet ik al fietsend overgeven. Waarschijnlijk ben ik weer te enthousiast met de koffie geweest die vanochtend goed maar wel sterk was. De maag is daar toch gevoelig voor. Met die redenering hou ik me maar zoet. Het kan best zijn dat de uren in de regen fietsen van eergisteren een koutje heeft opgeleverd. Bovendien zijn de weerstand en de fitheid na deze weken wel zo langzamerhand zo goed als op. Het gevoel van moeheid wordt moeilijk ontkennen. Waarschijnlijk speelt de wetenschap dat het einde van de rit nadert mee en wordt de moeheid die al dagen aan de voordeur stond toegelaten. Tegelijkertijd overheerst het gevoel dat we god zij dank gevrijwaard zijn van pech of ziekte. Alles is eigenlijk zonder tegenslag verlopen. We zijn gezond gebleven. We mogen ons zeer gelukkig prijzen. De overpeinzingen komen later wel. De Col d'Osquich is de enige col van betekenins die we vandaag tegenkomen

Vroeg in de middag bereiken we huize Donemaria. We bellen de gastheer blijkbaar uit zijn siësta. Het duurt wel even voordat hij de deur voor ons opendoet. Daarna heeft hij “uren” nodig om ons uitleg te geven over van alles en nog wat, maar naar later blijkt is hij een zeer aardige man, heel gastvrij en met zeer apart gevoel voor humor.