Col du Pas de Peyrol en de Col du Perthus

Toen ik voor het eerst de Col du Pas de Peyrol opreed (10 jaar geleden of 15 ik weet niet meer) moest ik halverwege even stoppen. Moe en bang voor wat nog komen moest. Was ook nog wel erg blue wat betreft klimmen. Maar goed je eerste vergeet je niet zo maar. Nu weet ik dat het geen bijzonder zware col is. Maar gezien het lichamelijk ongemak de laatste weken, het verplicht rust houden, de antibiotica kuren en de herinnering aan de laatste klim die zo moeizaam ging, was het best wel een beetje spannend hoe het zou gaan. Eigenlijk ging het prima. wellicht een beetje overmoedig heb ik na thuiskomst als toetje "even" de Col du Perthus gedaan. waarschijnlijk omdat een andere fietser me inhaalde ben ik veel te snel begonnen. Al snel waren de klim percentages 10 en 11%. Had de col met de auto gedaan naar beneden en blijkbaar niet goed ingeschat hoe steil die eigenlijk was. Bijna aan de top toch nog even van de fiets om een beetje op adem te komen. Nou ja zo gaat als je te overmoedig bent. Nu voelen de benen erg stijf. Ben benieuwd morgen. Dan de Col du Pas de Peyrol vanaf de andere kant. Dan niet vergeten de zelfde weg terug te dalen naar de auto en niet door te rijden naar het hotel...................