dinsdag 14 juli 2020

Col des Cyclotouristes


44, 57 km 1270 hm
 
Op de nationale feestdag De Col des Cyclotouristes gefietst. Hij stond niet op programma maar kwam een dezer dagen hier in de buurt van Albertville een verwijzing tegen. Col van de fietstourist? Een naam die nieuwsgierig maakt. Na enig speurwerk kwam ik onderstaand artikel tegen. Leuke info voor dat je op pad gaat.....Blijkt best een pittige col te zijn. Met aan het eind wel een heel slecht wegdek. Dat maakte het er niet makkelijker op. De top is bos en dus geen uitzicht. Jammer want juist het uitzicht geeft je het gevoel dat je omhoog bent gegaan en de beloning is dat dan naar beneden kunt kijken. 
Er is wel een gedenksteen. Maar de waarde en betekenis heb ik niet kunnen achterhalen. 


Le col des cyclotouristes existe-t-il...?

Revue N° 25 Page 27

Situé au dessus d'Albertville, sur le flanc ouest de la Roche Pourrie (2036 m), le col des cyclotouristes n'a jamais été reconnu officiellement comme étant un vrai col.

En 1966, la jonction de deux routes forestières venant l'une de Queige, l'autre de Venthon a inspiré le plus passionné d'entre-nous.

En 1967, Jean Poncet, en élevant ce modeste passage au rang de sanctuaire pour les cyclos, donnait un aspect magique à ce lieu anonyme et créait un puissant attrait.

En 1969, au cours d'un Rallye Savoyard, la pose d'un panneau concrétisait cette idée : le Col des Cyclotouristes était né. Pas pour longtemps, car le panneau fut retiré quelques mois plus tard, sur ordre de la mairie de Venthon, dont le secrétaire, puriste avant la lettre, ne tolérait pas ce col hérétique.

Mais les cyclotouristes sont têtus, lorsqu'ils sont forestiers et qu'ils ont la chance de pouvoir compter sur une appellation au moteur surpuissant dans leur territoire. Au cours d'une nuit d'hiver de 1973, la tempête faisait rage, le panneau retrouva sa place... il ne restait même pas de traces dans la neige... l'esprit au col avait encore frappé.

Pour la petite histoire, en 1982, au moment où Albertville débutait sa campagne pour la candidature aux Jeux Olympiques, le seul lieu direct que possédait la ville sur sa propre commune pour pratiquer les sports d'hiver était une modeste piste de ski de fond passant par le col des cyclotouristes.

La ville eut vite fait de bannir cette "petite" piste au profit d'installations plus prestigieuses... mais, hélas, cent fois plus coûteuses pour les contribuables locaux.







Jean-François Mermet, membre de notre Confrérie, en réalisant pour la revue "le Cycle" en 1983, une étude sur cet obstacle naturel peu connu, avait très bien saisi la polyvalence de cet endroit. Il montrait l'image d'un skieur de fond franchissant ce passage.

Ce fut la première reconnaissanc de ce site au nom évocateur. Par la suite, la carte IGN Top 25 en 1992 et la plaquette de la Semaine Fédérale en 1996, ont réservé dans leurs pages, une place pour ce col. Nous sourions en pensant qu'il suffirait de baptiser le petit monticule qui borde la route... Cime des trois bouleaux 1333 m, pour que le col des Cyclotouristes devienne un véritable col de flanc, une dépression formant passage sur le flanc de le Roche Pourrie.

Col de rêve ou col rêvé, le col des Cyclotouristes existe. Il existe pour les centaines de randonneurs qui déjà l'ont franchi et pour les petits skieurs de fond du foyer du Mirantin pour lesquels il fut, de 1976 à 1984, la porte vers l'aventure de la randonnée nordique.

Tout au long de son parcours, il nous offre des paysages prestigieux et uniques sur Albertville, la Combe de Savoie, les Chaînes des Bauges et des Aravis et sur le Mont Blanc !

Tour à tour baigné d'ombre et de lumière, au sens propre comme au figuré, le col des Cyclotouristes résiste, il faudra du courage, de la persévérance et beaucoup de foi pour le rencontrer en 1997 à Albertville.

Michel CARTIER-MOULIN N°669

D'ALBERTVILLE (Savoie)





zondag 12 juli 2020

Col de la Forclaz en Col de Tamie


1.515 hm 63,32 km

Na drie weken Allier (weinig fietsen o.a. door activiteiten aan de caravan) nu in de Alpen in Mercurey vlakbij Albertville. In de voorbereiding was het al duidelijk dat er veel vanuit de gite te fietsen valt. Ook grotere cols (Col de La Madeleine en Col de La Croix de Fer (met de auto) goed bereikbaar. De inventarisatie aan te fietsen cols leverde te veel op om allemaal te kunnen fietsen. Dus is een keuze maken was sowieso noodzakelijk en het is weer bekijken hoe het lijf en het hoofd er voor staan. De voorbereiding was niet optimaal (door corona gefietst op de hometrainer). Wellicht te weinig in het echie gefietst.
Als eerste was het plan om de Col de L'Appertaz te doen. Leek op papier en qua bereikbaarheid wel een leuke col. Doorslaggevend was echter hoofdstuk "Blauwe Trui" uit het boekje "Ik fiets" van Paul Fournel. Boekje kan ik van harte aanbevelen. Paul is een professioneel schrijver die als hobby fietsen heeft, had professioneel wielrenner kunnen worden en is zijn hele leven al aan het fietsen gebleven.
In het hoodfstuk de "Blauwe Trui" beschrijft ie hoe hij met een rus de beklimming van de Col de L'Appertaz doet als fietstoerist illegaal mee fietst met een rus in een officielle profkoers. Omdat vanuit Albertville de Col de Forclaz (871 meter) vanuit Queize min of meer op de route ligt ook die maar in het plan opgenomen.
De weg vanuit Albertville is smal en druk tot aan de voet van de Forclaz. Het is echt nodig om met helm te rijden. Het is zondag en in verband met quatorze julliet is natuurlijk iedereen een paar dagen vrij en op weg voor een dagje of naar tweede huis of naar familie. Het is de route naar Cormet de Roselend een populaire bestemming en zeer in trek bij motorrijders. Gelukkig is de drukte na de afslag naar de Forclaz voorbij. De Col is vanaf dat punt maar iets meer dan 4 km maar de aanloop is ook al aaldig klimmen. Het gemiddelde stijgingspercentage is meer dan 7% maar km twee is 10% en de laatste gemiddeld 9%. Als eerste echte col van dit jaar best zwaar en zo voelt het ook. Voelt beslist niet als een opwarmertje voor de grotere bekende cols. Na de afdaling naar Ugine besluit ik maar om me niet te forceren de klim naar de Col de L'Appertaz een andere keer te doen. Probeer een omweg te vinden om naar Arbertville terug te keren. Helaas niet gevonden. Gelukkig is er een fietsroute want de grote weg is verboden voor fietsers. De Gite ligt aan de beklimming naar de Col de Tamie (907 meter). Vanaf de gite is het nog 7 km naar de top. Ik besluit maar om deze col te doen vanwege het gemis van de Col de L'Appertaz. Maar omdat ie ongeveer 600 meter minder hoog is denk ik dat ie niet zo zwaar is. Helaas blijken de km van vandaag toch behoorlijk in de benen te zitten. Ook vanwege de hitte neem ik maar een paar km onder de top een korte pauze. Het is warm en vermoeiend en de top niet echt een die je je herinnert. Maar goed een leuk dagje fietsen met twee cols aardig wat hoogtemeters en kilometers. Een mooi begin van de komende twee weken Albertville.





vrijdag 15 mei 2020

Col du Grand Colombier (Virtueel)

23,85 km  1244 hm


Dankzij Taxc (en Strava) is het echt mogelijk om elke route te fietsen die je wenst. Ook al is het virtueel. Dat is in deze tijd van corona maatregelen eigenlijk een godsgeschenk. Zonder af te reizen naar je gewenste vertrekplaats toch de col doen die nog op je lijstje staat. Het wordt zo zelfs mogelijk om de ontbrekende stukken van de gedroomde tochten 110 cols en Route de Grandes Alpes te doen. Nu dus maar begonnen aan de geplande routes van deze zomer want afreizen naar Frankrijk zit er niet in.
Vandaag de Col du Grand Colombier gedaan vanaf Ruffieux. 



Was er al eens in 2014. Toen de klim gedaan vanaf de andere kant.
Foto's zijn van toen.







maandag 13 april 2020

Virtueel Col du Galibier vanaf de Col de Lauteret

8.6 km 599 hm

Hoe te fietsen fietsen in tijden van Corona?
Tja ik voel me zelf geen "rekkeling" maar voor dogmatist of voor streng in de leer wil ik ook niet doorgaan. Verbaasd was ik wel over wat men enthousiast de "vrijwillige" lockdown noemt. De oproep was om "alleen uit huis te gaan indien noodzakelijk". Lijkt me vrij duidelijk. Of je hebt een beroepsmatige verplichting of je moet echt de deur uit voor bijv de apotheek. Iedereen lijkt nu vol lof over het feit dat men zich massaal aan die oproep houd. Gelukkig. Maar wat ik uit mijn raam zie en op TV dan zijn er toch ook velen die blijkbaar vinden dat ze best even de deur uit mogen omdat, nou ja omdat het mooi weer is of om met je bootje te varen of te sporten, natuurlijk met je familie en soms vrienden. Tom Dumoulin was op TV naar al die fietsers doe moeten trainen toch erg duidelijk "blijf thuis".Er zijn ook andere oplossing. De kinderen bij mij in buurt spelen op hun binnenplein voor de eigfen voordeur bingo en het kind dat de getalletjes omroept gebruikt een megafoon.Dus creatieve oplossingen zijn er ook. Wellicht een minderheid maar sommige mensen lijken er geen idee van te hebben. Mijn moedervan 94 die zegt altijd verbaas je slechts maar erger je niet. Eerlijk gezegd kost me dat wel wat moeite. Ik blijf netjes thuis en dat kost me soms heel veel moeite. Zeker mer dit mooie paasweer. Tijd om de racefiets te pakken. Tja dat mag ik nu niet van mezelf. Als ik anderen het wel zie doen ook nog eens met meer dan twee wordt ik eigenlijk boos. Ben benieuwd of aangetoond kan worden of de mate van "buitenshuis zijn" invloed heeft op het verloop van de pandemie. Hoe ervaren mensen die een naaste of een geliefde hebben verloren naar de "rekkelijken" die er toch op uit trekken? En typisch nederlands: we gaan in gesprek met "overtreders" geven advies maar beboeten niet. Zelfs geen stichtende woorden (buiten de wel echt opgelegde boetes) natuurlijk. Overtreders wat je op tv ziet worden uitermate voorzichtig en coulant benaderd. Je zou al die "overtreders" verplicht naar cursus moeten sturen. Inhoud vcan die cursus "wat betekent sociaal gedrag echt, wat betekent dat voor je denken"...Idealisch? Wellicht.
Maar goed. Gelukkig kan de hometrainer (tecx) optuigen. Toevallig had ik vandaag mijn blog iets bijgewerkt over mijn ritje in 2018 naar de Col du Cranon. Twee dagen daarna deed ik de Galibier vanaf Briancon. En het stuk vanaf de Col du Lauteret kan mbv de trainingsapp van texc gereden worden. Dus vooruit maar. Was zwaar omdat dit weer de eerste keer op de fiets was sinds 25 juli vorig jaar. Ook is de derailleur niet goed afgsteld waardoor de ketting niet naar het grootste achterblad kon. Met stukjes van meer dan 12% stijging op b ijna het eind was dat best wel pittig. Al met al toch wel leuk dat het op deze manier ook kan hoewel niet te vergelijken met het ecchie. Ook ging het minder snel dan toen terwijl ik toen het hekle stuk vanaf Briancon omhoog ben gegaan. Is qua hoogtemeter bijne 2,5 keer zoveel. Toen was ik toch sneller. Reden om nog wat te oefenen.