Lugagnan – Orolon Ste-Marie

Gelukkig is het droog maar warm is het ook niet. Omdat de schoenen nog nat zijn van gisteren maar weer de placticzakjes om de voeten gedaan. Dat helpt wel iets maar koude voeten krijg ik toch. We rijden vandaag met het idee dat we wel zien waar we uitkomen. Ergens tussen Lugagnan en St Jean Pied-de-Port (onze laatste bestemming) in. De hellingtjes die wat steil zijn gaan steeds meer moeite kosten en om half vier in de middag vinden we het wel mooi en vinden in Orolon Ste-Marie een keurig hotel.

 

Bourg de Bigorre – Lugagnan

Helaas blijkt de weersverwachting te kloppen. Het is koud en het miezert. We vertrekken en wachten niet of het weer opklaart. Hoe langer we onderweg zijn hoe harder het gaat regenen. Ook de gekozen route blijkt voor het fietsen met bagage niet helemaal geschikt. De hellingtjes zijn weliswaar niet lang en hoog maar wel erg steil. En juist op een steil stuk vind een waakhond het nodig om mij achterna te sprinten. Gelukkig hapt ie in de fietstas en blijf ik ongedeerd. Na een paar uur fietsen zijn we zo koud en nat dat we het eerste het beste hotelletje maar nemen ook al is het pas 1 uur in de middag.

De patron van het hotel (Les 3 Vallėes) is een liefhebber van de Tour de France en blijkbaar onder de renners bekend en geliefd, want zijn café is een waar museum van allerlei Tour de France attributen en foto's. De vitrines hangen vol met wielershirts met handtekeningen van bekende renners door de jaren heen. De wanden hangen vol met foto's waarop de “patron” poseert met bekende renners en ploegleiders. Zijn hotel lijkt in het verleden gebruikt te zijn hotel door ploegen die aan de Tour de France meedoen. Heel bijzonder om dit zo onverwacht aan te treffen.

Gisteren na het fietsen was het goed relaxen hier in "Le Caminada"

Vandaag is het weer eens een dag met een miezerig regentje. Het weer is niet echt uitnodigend om te gaan fietsen. Probeer aan blog te werken maar de internet verbinding is heel slecht en valt steeds weg. Schiet niet erg op. Morgen weer een dag.

De Chambre d'hote “Le Caminada” waar we verblijven is van Gerald. Hij blijkt een fanatiek fietser te zijn die voor zijn gasten tochten met de cols als de Tourmalet, d'Aspin en Peijeresourde als bestemming organiseert. Hij fiets dan zelf mee. Die cols zijn van uit de chambre d'hote ook redelijk bereikbaar. Zijn drie gastenkamers heeft hij ook de namen van deze cols gegeven. Wij verblijven in de "Peijeresourde".

Lies

Voor mijn moeder en mijn zusje (ze heten Lies) neem ik op de terugweg naar de chambre d'hote de weg naar Lies. Lies is een piepklein bergdorpje met een kerk en een 'mairie'. Meer is het niet. De weg er naar toe is idyllisch maar na de inspanningen op de col van vanochtend en de temperatuur midden op de dag (37 gr) maken dat het wel enige moeite kost om in Lies te komen. Het dorp is volledig uitgestorven. Ik neem een paar foto's en neem onder de brandende zon de weg terug, omdat er geen doorgaande weg is, tenzij ik weer een enorm eind wil klimmen. Het is mooi geweest voor vandaag en Lies is een mooi einde van het fietstochtje van vandaag. 

Col des Palomières

Het is vandaag nog warmer dan gisteren. Daarom maar vroeg weg om de Col de Palomières te doen. Het blijkt zoals gisteren al aangekondigd door de Col de Coupe een heer erg mooie omgeving met veel heuvels en valleien. Het weggetje slingert zich prachtig langs de flanken van de berg en je hebt steeds een mooi uitzicht met in de verte de toppen met eeuwige sneeuw. De omgeving is zeer afwisselend, dan weer bos dan weer uitgestrekte weilanden of akkers. De Col staat in het dorp waar we zitten (Boug de Bigorre) aangekondigd, dus de weg naar boven vinden is makkelijk. De aanloop is werkelijk een lust om te doen. Nergens wordt de helling te steil en het is heerlijk klimmen. We hebben ons niet voorbereid en weten niet wat ons te wachten staat. Nu heb ik spijt dat ik mijn camera-tje niet heb gemonteerd. Het is qua omgeving misschien wel de mooiste col van deze weken. Na een paar kilometer begint het klimmen pas echt. Het stijgingspercentage loopt op naar gemiddeld 9 à 10%. Hele stukken lopen zelfs op naar 14%. Aan het eind wordt ie wel weer wat makkelijker, Geen gemakkelijk colletje dus, maar wel een hele mooie. 

Loures Barousse - Bourg de Bigorre

Vandaag dus eigenlijk het tweede gedeelte van de etappe waarvan we gisteren de eerste helft hebben gedaan. We hebben de geplande etappe noodgedwongen in 2 gesplitst omdat de overnachtingsmogelijkheden niet op elkaar aansloten. Misschien maar goed dat nu een korte rit op het programma staat want het is heel erg warm en de benen gaan tekenen van vermoeidheid tonen. In de ochtend staat de thermometer al op 30 graden. Onderweg moeten we een colletje met een eigen naam op 720 hoogte bedwingen: Col de Coupe.

Prat Bonrepaux – Loures Barousse

Net als gisterenavond is het vanochtend ook mooi weer. We ontbijten buiten, net als gisterenavond met het diner. We moeten oderweg naar een slaapplaats zoeken. Rond het middaguur vinden we halverwege onze volgende gereserveerde chambre d'hote een hotelletje in Loures Barousse. Niks bijzonders. We zijn de enige gasten.

Port de Bales

Omdat het nog redelijk vroeg is toer ik nog een beetje in de omgeving rond. Onverwacht sta ik aan de voet van de Port de Bales. Hoewel ik niet voorbereid ben, er al een ochtend rit met bagage op heb zitten en geen eten en drinken bij me heb, besluit ik toch om de weg naar boven in te slaan. Het bord met informatie aan de voet van de klim geeft niet het idee dat het een onmogelijke opgave wordt. De beklimming is wel lang met zijn 19 km. De eerste kilometers geven hoop, in zoverre dat het niet erg steil is en de klim langzaam zich een weg naar boven kronkelt in een erg mooie omgeving.

De weg is nu ook niet veel meer dan een smal bergpad. Maar al fietsend bedenk ik dat 19 kilometer klimmen met in totaal ongeveer meer dan 1000 meter hoogte te overbruggen een behoorlijk gemiddeld stijgingspercentage moet zijn. Als de eerste kilometers ver onder dat gemiddelde liggen dan moeten de laatste kilometers veel meer stijgen dan dit gemiddelde. En al gauw blijkt dat ook. Zonder aankondiging gaat het nu kilometers met meer dan 10% stijging omhoog. Even komt er een stuk dat minder snel stijgt. Maar daar komt snel een eind aan. Het is erg warm en zonder water en met een hoofd vol twijfel bevecht je geen col. De twijfel of de top halen wel realistisch is neemt per pedaal trap toe. Op het moment dat ik besluit om te pauzeren en afstap voel ik dat weer opnieuw opstappen op dit steile stuk er niet meer inzit. De klim is nog 9 km en 1000 meter hoogte te overbruggen. De eerstvolgende km heeft volgens het bordje 8% stijgingspercentage! Ik ben oververhit aan het raken en de energie is gewoon op. Normaal gesproken kom je op wilskracht nog wel eens verder, maar deze keer dus niet. Ik moet bekennen dat het zeer doet. Het voelt bijna als een nederlaag. Ik kan me maar nauwelijks realiseren dat het gewoon verstandig is om nu te stoppen. Laten we maar hopen dat morgen dat gevoel overheerst en niet het gevoel van shit, niet gehaald.

Col de Larrieu

Na het ontbijt ons op ons gemakkie klaargemaakt om een leuk ritje te doen zonder bagage in de verwachting dat het zonnetje door zal breken. We hebben de Col de Larrieu uitgekozen als doel. Dit korte colletje is weliswaar erg kort (4,6 km) maar stijgt heel grillig. De GPS geeft honderden meters 14% aan. Geen enkele keer een kilometer lang maar een flinke stijging komt steeds weer terug. Al met al een leuk pittig colletje voor zo maar een dagje fietsen. Laat in de middag breekt het zonnetje echt door en dat geeft hoop voor goed fietsweer morgen. We mogen dan immers weer met bagage op pad.

Le Clos St Joseph

Les Clos Saint Josef is werkelijk een heel echt heel charmant frans chambre d'hote in Prat Bonrepaux. Het is een groot gebouw met veel bijgebouwen en tuinen. Het lijkt als of het ooit een soort kindertehuis / kostschool is geweest. Nicole en Emmanuel wonen er met hun 3 kinderen, 2 katten en een hond. Het gastengedeelte is goed gescheiden van hun prive gedeelte zodat je je redelijk vrij voelt. Nicoele en Emmanuel hebben smaak en weten echt wel hoe ze hier een sfeertje hebben gecreëerd. We mogen in het gedeelte met 2 slaapkamers logeren zodat we nu voor heet eerst sinds weken eens alleen slapen. We delen een badkamer en een wc en ons deel is echt helemaal gescheiden van de rest van de accommodatie. Dit omdat we de enige gasten zijn.  

mijn slaapkamerraam

eetruimte

In deze chambre d'hote dineren de gastvrouw en de
gastheer niet mee.

Het vlees van vanavond is van een beest met een groot gewei dat hier in de buurt in het wild is geschoten. Niet echt iets voor mij dus. Maar ja, we eten deze weken gewoon wat de pot schaft en dat is ook rode wijn bij het eten en kaas voor het dessert. Wat is daar nu mis mee?

Het is hier met 2 poezen en een hond ook een gezellige beestenboel. Het lichtgekleurde katje loenst een beetje?

Ook het dorp zelf heeft dezelfde bijzondere sfeer. Een prima plek om een dagje te relaxen!

Foix – Prat Bonrepaux

Gisterenavond werd het muziekfeest in Foix opgevrolijkt met een enorme onweersbui. Het onweer zit vanochtend nog steeds in de lucht en de kans dat we het vandaag droog houden lijkt minimaal. Voor ons doen zijn we redelijk vroeg weg. Het weer in Foix is nog droog maar in de richting waar we naar toe fietsen ziet het er somber en nat uit. Het is redelijk vlak en we schieten goed op. Hoewel we door 2 keer verkeerd te rijden een paar pittige heuveltjes moeten doen bereiken we al vroeg in de middag zonder noemenswaardige regen de aller charmantste chambre d'hote Le Clos Saint Joseph in Prat Bonrepaux. We zijn nauwelijks binnen of het begint echt te regenen. Zoals steeds hebben we weer eens mazzel gehad. 

Col de Péguère

In goed overleg wordt het vandaag de Col de Péguère en niet de Bout de Touron. De laatste col is iets korter maar wel steiler dan de Col de Péguère. Door zijn lengte (19 km) is de Col de Péguère redelijk zwaar. Hoewel het gemiddelde stijgingspercentage niet hoog is (4,8%) is ie door zijn grillige onregelmatigheid heel lastig te beklimmen. Vanuit Foix begint de col bij La Mouline. Eerst bereik je de Col des Marrous (990 meter), dan de Col Jouels (1250 meter). Het stuk tussen deze 2 cols is het zwaarst. Op het moment dat je die steile stukken zat bent vlakt de beklimming gelukkig wat af en de laatste kilometers zijn met 2 a 3 % dan ineens weer eenvoudig te doen. Zo beëindig je deze klim met een glimlach en voelt ie op het eind makkelijker dan je onderweg vermoedde. Boven (1375 meter) wordt je beloond met een schitterend uitzicht op de eeuwig besneeuwde toppen (pics) van de Pyreneeën.

Ax Les Thermes - Foix

Korte rit en eigenlijk alleen maar dalen. Ax Les Thermes verlaten is op de fiets niet makkelijk. Het stadje ligt in een diep dal. Aan alle kanten rijzen enorme Pyreneeën reuzen op. Omdat we weer met bagage fietsen maar weer gekozen voor de N20. De gemakkelijkste weg om dit stadje te verlaten. Geen ongevaarlijk karweitje. Onderweg het Plateau de Beille links laten liggen. Beetje spijt van eigenlijk. De kans om die col te doen komt vast nog wel! We vinden vrij simpel een echt ouderwets Frans hotelletje “Hotel Lons” midden in het oude centrum van Foix.

Vallée d'Orlu en Plateau de Bonascre

Vallée d'Orlu

Vandaag zo'n dag dat je prive eigenlijk thuis hoort te zijn. Emma gefeliciteerd en dank voor je support voor deze reis!

Het is een beetje onverwacht schitterend weer. Strak blauwe hemel. We fietsen eerst de Vallée.d'Orlu in. Een lekker opwarmertje voor de klim naar het Plateau de Bonascre (1380 meter). Zonder verkeer in een lekker zonnetje gaat deze moeilijke klim toch redelijk goed. Boven niet koud zoals gisteren, maar het decor is wel heel anders. Het plateau staat vol hotels en appartementen voor de wintersport. De omgeving van de skiliften is asfalt voor wel honderden parkeerplaatsen. Nu het uitgestorven is, is het hier helemaal totaal sfeerloos, beetje luguber eigenlijk. Geen plek om te blijven, Er is geen uitnodigend terrasje of zo dus na het eten van een banaantje maar weer naar beneden. Had de camera gemonteerd en probeer al rijdend een paar korte filmpjes te maken zonder de camera te bewegen en te kijken of ie wel echt aan gaat. Ben benieuwd wat ervan terecht komt. Wat betreft het uit en aanzetten is het niet een erg gebruiksvriendelijk ding. Met het goede gevoel toch weer een klim van naam te hebben bijgeschreven kom ik bij het binnen rijden van Ax Les Thermes Ronald tegen. Hij heeft alvast verkend hoe we morgen met bagage uit het dorp vertrekken. Mooi moment voor een lekker broodje. De rest van de dag brengen we bier drinkend door op het terras van onze stamkroeg hier. 

Col de Chioula

Vanuit Ax Les Thermes zijn er legio cols te doen. Ze zijn allemaal moeilijk tot zeer moeilijk. Er kan gekozen worden uit de Col de Pailhares, Col de Pradel, Col de Ciougla, Col des Sept Frefers en Plateau de Bonascre.

Hoewel het slecht weer is, na de lunch toch maar besloten om de Col de Chioula (1431 meter) te gaan doen. De klim naar 1431 meter begint gelijk vanuit het hotel en het is gelijk met continu 8% stijgingspercentage flink aanpoten. De helling blijft bijna gelijkmatig met dezelfde stijging omhoog gaan. Hoe hoger hoe kouder het wordt. Boven is het stil, verlaten en koud. Een eindje naar de volgende col, de Col de Marmare, gefietst maar in plaats van bergop gaat het naar steeds naar bergaf, Het miezert en ik blijf daarom maar bij voornemen om alleen Col de Chioula te doen en keer terug naar het hotel. Toch nog een col van enige betekenis gedaan vandaag!

Biert - Ax Les Thermes (Col de Port)

Met schone (maar helaas niet goed gedroogde) kleding in de bagage na een goed ontbijt op weg naar Ax Les Thermes. Een relatief kort ritje met de Col de Port en de N20 als enige obstakels.

De Col de Port is weliswaar geen echte grote kuitenbijter maar om hem gelijk vanaf de eerste kilometer te doen valt een beetje tegen. Het is een mooie gelijkmatige col in een mooi landschap. Om in Ax Les Thermes te komen kiezen we voor de N20 vanaf Tarascon. Op deze N weg mag gefietst worden maar dat is door het grote vrachtverkeer op deze weg met heel veel versmallingen beslist geen pretje. We komen zonder problemen in Ax Les Thermes aan, waar de plaatselijke tourist info een keurig hotelletje voor ons regelt.

Weer een lieve mevrouw die aanbiedt om een foto te maken

Machiel en Marcia van de B&B Maison Esmeralda zijn vriendelijke Engelse mensen. We zijn de enige gasten en het is hier heerlijk ontspannen na de vermoeiende rit van gisteren en eergisteren. We nemen het er vandaag maar van. Het ontbijt en de avondmaaltijd zijn eenvoudig maar lekker. Er worden kruiden uit de eigen tuin gebruikt. Het huis is uit de jaren 30 en heeft een bijzondere sfeer. Gelegen aan een riviertje met snel stromend water is er voortdurend het geluid van stromend water. Gelukkig is internet beschikbaar zo dat ik weer aan de blog kan doen. Bovendien is het een beetje miezerig buiten.

We kunnen onze kleren laten wassen. Daar maken we graag gebruik van. Met weinig kleren bij je, is alles al wel meer dan een paar keer gedragen. Schone kleding is zeer welkom.

Een col hier in de buurt die echt de moeite waard is, is de Col de La Crouzette. Die moet maar wachten tot een volgende keer.

Maison Esmeralda

Het uitzicht vanuit de slaapkamer

Saint-Béat - Biert (Col des Ares)

Omdat dit de tweede dag achtereen fietsen met bagage is, kiezen we voor een relatief vlakke route. Betekent alleen wel dat we iets meer kilometers te doen krijgen dan oorspronkelijk gepland. Maar ja, in die planning zat o.a. de Col de Menté. Onderweg komen we toch best wat klimmetjes tegen. We beginnen met de Col des Ares. Omdat we verkeerd rijden komen we op een doodlopende weg die heel erg steil omhoog gaat met meer dan 11%! In Saint-Girons blijkt een wegomlegging ons te leiden naar een paar hele steile klimmetjes weer met maxima boven de 10. Al met al meer dan 1.400 hoogtemeters en meer dan 100 km deze dag gedaan. En dat met bagage! Zal het met bagage fietsen dan steeds makkelijker worden?

Guchan – St Beat (Col de Peyresourde)

Een lieve mevrouw bied aan om een foto te maken!

De tweede fietsdag met bagage is het gelukkig mooi fietsweer. De Col de Peyresourde is misschien niet een echt zware col (wel zwaarder dan de Col d'Aspin van zaterdag) maar met bepakking zijn de kilometers met een gemiddelde van bijna 9 % stijgingspercentage best zwaar. Bovenop de Col de Peyresourde als beloning in een heerlijk zonnetje van heerlijke crêpes genoten. Het ritje van vandaag is redelijk kort. Het gevoel van moeheid valt erg mee. Wel staat het verstand na bijna 2 weken fietsen nu wel zo goed als op “nul”. De dagelijkse inspanningen en het uitrusten daarvan zijn de dagelijkse bezigheden geworden evenals slapen, uitrusten en lekker eten. De laptop en de mail zijn noodzakelijk om te weten welke dag van de week het nu is en wat is uitgestippeld voor de volgende dag.  

De afdaling heeft steeds hele mooie vergezichten

De aankomst van Ronald op de top van de Peyresourde

Totaal vergeten dat het dit weekend Pinksteren is. Daarom hebben we hier ook 3 nachten gereserveerd omdat heel veel hotels etc. vol zaten. We konden pas maandag op ons volgende adres terecht. Om die reden was het zondagavond nog zo druk bij de avondmaaltijd. Vandaag geen diner bij de Chambre d'Hote. Vincent werkt vandaag niet. Het enige restaurant van dorp blijkt dicht te zijn. Dan maar een uurtje wandelen naar het volgende dorp. Daar vinden we blijkt achteraf een uitstekend restaurant.

Omdat we een beetje schrik hebben voor de komende 2 dagen in de ochtend (er werd regen verwacht in de middag) een klein rondje op de fiets gemaakt. Er zijn hier steile cols (zoals de Val Louran-Azet op 1580 meter) te doen, maar we hebben het maar beperkt gehouden. De verleiding om een col te bedwingen is er maar de angst voor de pijn die dat de komende 2 dagen zal geven geeft de doorslag om het rustig aan te doen. Het bagage fietsen vraagt veel meer extra kracht en energie. De Col de Peyresourde morgen heeft kilometers lang bijna 9% gemiddeld stijgingspercentage! 

Les Terrasses de Saubissan

Het is een echte rustdag geworden. Te voet hebben we de omgeving verkend. .Deze omgeving is een waar paradijs voor wandelaars. Er komen hier een paar Grand Randonnee's samen.

De Chambre d'Hote (Les Terrasses de Saubissan) is wel heel bijzonder. Het is een zeer bijzonder gebouw (met tuin terrassen) geheel in de stijl van de streek maar het interieur is opgeknapt naar eigen smaak. Het is een robuust echt berghuis.

De table de hôte is bereid met streekproducten en wordt gezamenlijk met de gastheer en de andere gasten genuttigd. Dat geeft wel een apart sfeertje omdat iedereen Frans spreekt. Ons Frans is helaas niet zo best, zodat een groot deel van de conversatie langs ons heen gaat. Onze gastheer Vincent doet af en toe een poging om in Engels een samenvatting van de gesprekken te geven maar zijn Engels is niet zo best en als gastheer is ie niet alleen druk met zijn Franse gasten maar ook met het klaarmaken van de maaltijd.

Prechac - Guchan via de Col d'Aspin

Vroeg in de ochtend de jongens die naar huis gaan uitgezwaaid. Vanaf vandaag dus met 2. De eerste dag fietsen met bagage. Dat blijkt helemaal niet mee te vallen. Het verpest eigenlijk wel een beetje het goede fietsgevoel zeker als de beklimming wat steiler wordt. Een paar kilometer met met een gemiddelde stijging van 9% doet me de nek om. Voor het eerst van de fiets af in een beklimming. Balen! Gelukkig ligt het aan de bagage! De col zelf is eigenlijk niet zo zwaar maar doordat ie steeds steiler wordt voelt ie wel zwaar. Het is ook wel even wennen de eerste keer met bagage. Je moet toch een kleiner verzet ronddraaien en je rijdt gemiddeld veel langzamer terwijl het meer energie kost. Behoorlijk wennen dus.

Boven op de top wel een high five van de Nederlanders die me met hun race fietsjes onderweg hadden ingehaald. Het is koud boven. Dus snel verder opweg naar een goede maaltijd in de chambre d'hote Les Terrasses de Saubissan.

Ben blij dat ik deze week nog handschoenen en beenstukken heb gekocht. Het is 9 graden als we vertrekken.